
In 1674 patenteerde George Ravenscroft het productieproces van kristalglas dat rijk is in lood. Twee jaar later, in 1676, volgde er een correctie op dit patent omdat de glazen die volgens dit proces gemaakt waren begonnen te ‘crizzlen’: door de vorming van een netwerk van haarscheurtjes op het oppervlak verloor het glas zijn transparantie. Dit is een van de eerste bekende beschrijvingen van het fenomeen ‘glasziekte’. Soortgelijke verschijnselen vinden we tegenwoordig terug in musea, maar ook modern glas kan dit degradatieverschijnsel vertonen.