Jesse Fischer (Tilburg 1996) was altijd al een verhalentekenaar. Hij maakte er een spel van een verhaal op één tekenvel te vertellen. Op Academie St. Joost studeerde hij illustratie/animatie om na een jaar te switchen naar beeldende kunst. In 2020 studeerde hij af. Zijn werk werd in oktober 2020 tentoongesteld in ‘Best of Graduates’ bij Galerie Ron Mandos in Amsterdam.
Op de academie gebruikte Jesse Fischer alle schildermaterialen die hij maar in handen kon krijgen; lak spuitbus, acryl en olieverf. Maar na verloop van tijd verdween de spuitbus. Hij beperkte zich tot acryl en olieverf en verlegde zijn focus naar beeldelementen.
Zijn belangstelling voor de oude beeldtaal in mythologische verhalen en middeleeuwse schilderkunst – die vlakke, perspectiefloze manier van schilderen – transformeert hij in zijn schilderijen naar een eigen belevingswereld. Hij houdt van de fantasie en de krachten en eigenschappen die aan mythologische figuren worden toegedicht.
Hij schildert meestal eerst een vlakverdeling en achtergrond. Daaroverheen schetst hij met krachtige streken de mensfiguur in een kleur die afsteekt tegen de uiteindelijke kleur. De vrouwfiguur in ‘The deal we’re dealing in’, het olieverfschilderij dat bij Ron Mandos te zien was, gaf hij meer dieptewerking door een donkere, groenblauwe ondergrond. “Daarna ging ik er met de uiteindelijke kleur dik overheen, invullen, beetje boetseren eigenlijk.” Voor de huid van de manfiguur in ‘Lives’ gebruikte hij een palet van wit, oranje, geel en rood. Bij het mengen van de kleuren neemt hij de ondergrondkleuren mee zodat die tinten ook in de huidskleur terechtkomen en de figuur mooi samenvloeit met de achtergrond. Als het schilderij droog is voegt hij vaak nog een schaduwkleur toe. Jesse doet dat door aan lijnzaadolie verf toe te voegen. “De sterk verdunde verf valt in de groeven van de reeds droge verf. Het gele vettige laagje van de lijnzaadolie blijf je zien op plekken waar de lijnzaadolie niet met de verf vermengd is. Jesse heeft het zelf bedacht. “Ik had veel medium nodig omdat ik aan een grote serie werkte. Dit was een goedkoper alternatief. Wel blijft het erg lang plakkerig.”
Per schilderij kiest Fischer meestal zo’n vijf kleuren. Hij behoedt zich zo voor een te breed kleurpalet. Met de weergave van de textuur van aarde of een plant kan hij lang bezig zijn. Schildert hij een plank dan moet die er voor hem ook echt uitzien als een plank. Daar stopt hij meer tijd in. Hiermee vergeleken schildert hij een lichaamsvorm veel sneller. “Voor de onderste lagen en ook voor het lichaam gebruik ik grote kwasten zodat je het materiaal er lekker snel op kunt leggen. Dat ziet er dan wat grover uit en heeft een andere textuur dan de achtergrond. Vooral de laatste laag schilder ik met penselen omdat je dan preciezer werkt en je er meer mee kunt boetseren. De aanleiding voor een werk is altijd het idee. Het materiaal moet het idee kunnen dragen en de uitwerking mag het idee niet tekort doen.“
Jesse Fischer werkt aan een nieuwe serie schilderijen. Hij noemt ze nuchterder. Alledaagse elementen maken plaats voor de ‘fantastische’ elementen. “Op de St. Joost was ik chaotischer, die mythologie gaf houvast. Ik had ook heftige verhalen te vertellen, die vertaalde ik naar die fabelfiguren, zoals in het werk met de hagedis. Die hagedis was ik. Ik wil nu eerder een mooie of fijne sfeer vastleggen in plaats van een specifieke scene uit mijn leven.”
kM is voor kunstenaars, studenten en kunstliefhebbers die meer willen weten over techniek en materiaal. Elk kwartaal schrijven deskundigen op hun vakgebied over het maakproces. Van concept tot realisatie, over gespecialiseerde bedrijven en keuzes die een kunstenaar maakt. Bovendien is er oog voor presentatie, onderhoud en restauratie. Abonneer nu!