De vermoeide reiziger staat in de brede corridor op de loopband richting parkeerdek. De inrichting past bij de internationale uitstraling van Schiphol. De deels semitransparante ramen me geometrische patronen schermen het zicht af op de auto’s op het nabijgelegen parkeerdek. Het ontwerp is van Sanne Bruggink (1970, Amsterdam).
Bruggink weet met weinig middelen illusies op te roepen. Haar beeldtaal bestaat uit geometrische vormen, die gelaagd, verschoven, gedraaid, gespiegeld, geschaald en in verschillende gradaties van transparantie worden ingezet. Het werk krijgt hierdoor diepte en ruimtelijkheid. Elementen schemeren door elkaar heen, haar twee dimensionale werk is daardoor een complex spel van vooren achtergrond. Daartussenin ontstaat een spannende twilight zone.
SCHIPHOL
Na de parkeerautomaten en koffiecorners in de gangen passeert de bezoeker twee reusachtige vitrines met grote, kleurrijke glazen bollen, The Niijima Floats van Dale Chihuly. Hij heeft dit werk in 1996 uitgevoerd. De bollen lijken te drijven op een dun laagje water. De reflecties van het kunstwerk in de ramen en de spiegeling in het water geven een betoverende indruk. Het ontwerpbureau Pubblik & Vos, verantwoordelijk voor de herinrichting van het World Trade Centrum van Schiphol nodigde twee kunstenaars uit om een ontwerp temaken voor acht ramen die de looproute afscheiden van het parkeerdek. Sanne Bruggink verliet al snel het idee om cirkels en ronde vormen als beeldtaal in te zetten.
Met een ontwerp gebaseerd op rechthoekige vormen krijgt Bruggink de vervolgopdracht. Haar definitief ontwerp is uitgebreid en beslaat drie secties van de corridor met in totaal 69 ramen. De raampartijen zijn door verticale sponningen opgedeeld. Die lengte geeft de mogelijkheid om de reiziger in beeld te begeleiden. Het werk is bij Iwaarden op folies geprint en dat bedrijf is ook verantwoordelijk voor de montage op het glas. Het concept van haar ontwerp bestaat uit een rechthoek, die in een golfbeweging op en neer gaat, in elk raam steeds groter of kleiner wordt en in elk volgend raam soms met 90 graden, dan wel met 45 graden draait. Een rechthoek opgedeeld in zwarte en witte vlakken dartelt met de reiziger mee naar de bestemming.
Het kunstwerk is complex omdat de kunstenaar het hele raam in geometrische vormen heeft opgedeeld. De vormen zijn afwisselend uit één of drie lagen inkt opgebouwd. Als voorbeeld licht zij de twee grijsnuances toe. ‘De dekkende grijze vorm is opgebouwd uit 3 lagen inkt: 25% zwart, 40% wit en dan weer 25% zwart. De transparante grijze vorm is opgebouwd uit alleen 25% zwart. Op deze manier zie je aan de binnen- en aan de buitenzijde van de ramen hetzelfde wit, grijs of zwart en in dezelfde gradaties van transparantie. Kleur is overbodig’. Sta je recht voor een raam dan zijn achter de diffuse delen wazig de kleuren en grijstinten van de geparkeerde auto’s te ontwaren. Ben je in beweging en kijk je langs de ramen dan valt het zicht naar buiten helemaal weg. Het werk reflecteert in de horizontale glaspanelen dat de bezoeker van de kleurige bollen van Dale Chihuly scheidt. Eveneens reflecteert het in het water waarin ze staan. Door alle spiegelingen wordt het kunstwerk van Chihuly opgenomen in het ontwerp. Bruggink heeft haar collega geïnformeerd, maar ontving geen reactie terug.
Voor het printen van de transparante lagen is een milieuvriendelijke latex-printer gebruikt met inkten op waterbasis. Een UV-printer met UV-lamp zorgt weliswaar voor directe verharding van de inkt maar zou niet het gewenste transparante resultaat hebben opgeleverd.
Met de uitspraak ‘dat je zoveel inspiratie uit zoveel lelijks kan halen’ gaf de opdrachtgever zijn waardering aan.
Meer soortgelijke artikelen lezen? Abonneer dan nu via deze link.