Druk enter om te zoeken

March 28 2024

Categorieën: Edith Rijnja, Informatief, Installaties, Jong, Jong, en kM 124

Tags:

Abel Wolff (Amsterdam, 1992) heeft een fascinatie voor transformatieprocessen. Hij werkt met een empirisch onderzoek. Onlangs was zijn meest recente, installatie Hortus Conclusus te zien tijdens de tentoonstelling Nectar, art & urban nature in de Sint Joriskerk in Amersfoort.

Abel Wolff experimenteert graag en veel. Beweging, ontwikkeling, groei en de gevolgen van interactie tussen de verschillende elementen zijn opmerkelijke gebeurtenissen die hij onderzoekt. Hij laat zich verrassen door de vele variabelen die hij op zijn pad tegenkomt. Het eindresultaat heeft een voorspelbare onvoorspelbaarheid. En dat is precies wat hem boeit. In een eerdere installatie koppelde Wolff, kort gezegd, verschillende reprotechnieken aan elkaar terwijl hij hun functionaliteiten verwisselde (afb. 1). In andere werken ging hij met organische materialen aan de slag. Hij liet onder andere planten, kristallen en paddenstoelen groeien op oude sneakers die, opgeborgen in plastic dozen, hun eigen microuniversum kregen.

Hortus conclusus

Abel Wolff verdiept zich in zowel de fysieke als de spirituele wereld. Hij verwondert zich erover hoe de mens al eeuwenlang de wereld telkens opnieuw naar zijn hand probeert te zetten en controle probeert te houden.‘Wat betekent het voor ons mensen en de aarde, dat we zo omgaan met de natuur terwijleen dier de natuur gewoon accepteert zoals die is.’ Dit denkproces ligt aan de basis van zijn installatie Hortus Conclusus. Hij wil in deze installatie de vele verschijningsvormen en transformaties van water laten zien binnen een waterkringloop. Het werk lijkt daarin symbool te staan voor de wijze waarop de mens deze natuurlijke bron gebruikt.

afb.2
afb.2

Techniek

Boven in het werk zie je het water als dun stroompje uit een grot naar buiten komen. Een pompje stuwt het water omhoog. In een andere grotopening zit een kristallen vorm. Abel bouwde voor deze tweede grot een rotswand bestaande uit lagen purschuim aan de binnenzijde van een emmer. Het purschuim ruwde hij handmatig op. Hij vulde de vorm met kokend water waaraan hij borax (een natuurlijk mineraal) toevoegde. In kokend water kan veel borax tegelijk worden opgelost. Eenmaal afgekoeld, kristalliseerde de overtollige borax en hechtte zich aan de poreuze zijwanden.

Een tweede pomp sloot hij aan op ‘de fabriek’. ‘De pomp stuurt in de eerste plaats de constante waterval ‘edelsteentjes’ aan. Ik heb een plaatselijke stroomversnelling gecreëerd door in de pvc-pijp een versmalling aan te brengen. Een deel van het water komt in een waterfilter terecht. Het andere deel komt vanuit de fles terecht in een terracotta bol.’ Deze bol verwijst voor Wolff naar het menselijk ingrijpen, te vergelijken met het afval of de stoom van een fabriek. Een ultrasone mistmaker zorgt voor de nevel die uit de bol komt.

Hij heeft de verschillende artefacten – de kristallen, de fles met dansende edelsteentjes, het water uit de grot, de bol met waternevel – uitgelicht om ze ‘een soort magische belangrijkheid’ te geven. Hortus Conclusus is zowel een miniatuurlandschap als een altaar, een magische plek. Het gaat de kunstenaar om die dubbele referentie; het alchemistisch proces en het idee van transformatie.

Abel Wolff wil een cyclus tonen. Het water uit de bron komt na uiteenlopende processen weer terecht in de bak met het substraat van de planten waardoor deze constant bewaterd worden. Alle losse elementen van Hortus Conclusus staan met elkaar in verband via de constante: het water. Daarbij heeft de kunstenaar bewust geen logische maar intuïtieve patronen gevolgd.

afb.1
afb.1

Door middel van pompjes, pvcpijp, mistmaker, ledverlichting, spiegel, kristallen en hydrokorrels evenals borax, bismuth, zand, houtskool, filterwol een nog veel meer materialen en grondstoffen maar vooral water creëert Abel Wolff een eigen mysterieus miniatuurlandschap en roept hij tevens vragen op over de stand van de natuur en de wereld waarin wij leven, die lang niet meer zo maakbaar is als wij aanvankelijk dachten.

1 Abel Wolff, Dyeing process
III, installatie, printer, scanner, 2016. Digitaal beeld (printer) wordt omzet naar fysiek
beeld en fysiek beeld (scanner) naar digitaal beeld. Samen vormen ze een oneindige lus van beeld
transformatie.

2, Abel Wolff, Hortus Conclusus, installatie. Sint Joriskerk, Amersfoort, 2022.

Dit artikel staat in kM #124 Cross-over Wil  je meer lezen over schilderkunts? Abonneer dan nu via DEZE LINK