Categorieën: Edith Rijnja, Informatief, Instructief, Jong, kM 123, Schilderen, Tekenen, en Verf
Tags:
Thomas Trum (1989, Rosmalen) is schilder, maar achter een schildersezel zal je hem niet aantreffen. Schilderen doet hij in zijn grote werkplaats in ’s Hertogenbosch. Ook onderzoekt hij daar verfmethoden, -technieken en -apparatuur uit de industrie op toepassingen voor zijn schilderkunst. Zijn muurschilderingen en schilderijen op doek of papier, komen op een volslagen onalledaagse manier en proefondervindelijk tot stand.
Thomas Trum experimenteert voortdurend met viltstiften, verfspuiten, boren en van alles en nog wat. Trum: ‘Met een brede viltstift, die nog het best te vergelijken is met een rakel waarmee je kunt zeefdrukken, kan ik een meterslange lijn trekken die van begin tot eind dezelfde kwaliteit en dikte houdt. Een traditionele verfkwast kan dat niet.’ Voor het opbrengen absorbeert Trum het vilt van zijn zelfgeproduceerde viltstift in een bak verf. De absorptie is voldoende om een vorm van zo’n 10 tot 20 meter in één handeling te schilderen. Hij zet de stift op papier en het contact met de ondergrond blijft totdat het werk af is (afb. 1). De viltstift kan doorwerken in zijn eigen lijn zonder de voorgaande lijn uit te vlekken. Dat komt omdat Trum op hoog absorberende ondergronden werkt. Hij gebruikt een zachte, vet gepigmenteerde verf (Golden acrylverf, heavy body) die hij sterk verdund. Door zo’n 50 – 75% water toe te voegen krijgt hij de gewenste transparantie die zijn schilderingen kenmerken. Het gegeven van de meterslange ononderbroken lijn nam hij de afgelopen jaren als uitgangspunt voor zijn onderzoek.
SCHAALBAAR
Een ander belangrijk aspect in Trums werk is schaalbaarheid. ‘Neem een stuk grafietpotlood. Het potlood geeft een mooie, constante lijn, alleen is die moeilijk te schalen. Wil je een schets op groot formaat exact uitvoeren als de schets dan zou je een blok grafiet van een meter nodig hebben. Die zal een heel andere tekening geven dan het grafietpotloodje omdat het contactpunt van zo’n potlood heel klein is. Met die schaalbaarheid ben ik ook aan het spelen. Wanneer je nu de schets en het definitieve werk van mij fotografeert, naast elkaar zet en erop inzoomt is alle schaalreferentie weg. Je ziet nauwelijks welk werk groter is. En, daar gaat het me om.’
MECHANISCH PROCES
Om op groot formaat constante lijnen en vormen te kunnen schilderen, experimenteert Trum met machines uit de industrie die hij aanpast aan zijn wensen. Hij heeft een enorme database aan tests die hij deelt op Instagram. Grote muurschilderingen, tot wel 20 meter lang, maakt hij met behulp van een omgebouwde wegbelijningsmachine. Op zo’n kar op dikke luchtbanden heeft hij een pomp en een roterende passerinstallatie geïnstalleerd die verbonden zijn met verfemmers en een twintig meter lange slang. Het apparaat is vergelijkbaar met een hogedrukspuit waarbij de gelijkmatige toevoer van verf uit twee spuitmonden komt en vanuit die twee hoeken één lijn maakt. Hij bedient het apparaat met de hand en dat geeft eenzelfde handmatige imperfectie als zijn viltstiftschilderingen. Trum kan hiermee goed en extreem snel laag over laag werken omdat de spuit het oppervlak niet raakt (hij spuit op 30 cm afstand van de muur) en de verf die eruit spuit zeer snel droogt (afb.2). ‘Ik kan nu binnen twee minuten een cirkel maken. Het is een heel mechanisch proces. Ik stel de machine af voor ik begin.
Ik laat de slang bijvoorbeeld al vollopen met gele verf. Dan verruil ik de gele emmer voor groen terwijl het geel nog in de slang zit. Die slang fungeert als een soort drukvat. Zodra de pomp aangaat gaat, kan ik twee cirkels in geel schilderen daarna loopt de kleur over naar groen in een perfecte gradiënt; cadeautje van de machine. Wat er in de techniek van zo’n apparaat zit, probeer ik zo goed mogelijk naar voren te laten komen. Wat er te zien moet zijn, zijn alleen maar lijnen: één lijn of twee lijnen. Voor mij is een werk geslaagd als het oog van een toeschouwer eroverheen gaat en blijft zoeken.’2 Trum maakt tegenwoordig zijn eigen pigmentverven door kleurechte pigmenten vanAkzo Nobel te binden met behangerslijm. Voor de hoge transparantie van zijn schilderijen is een lijmend bindmiddel voldoende.
TOEKOMST
‘Ik bestudeer nu hoe ik een veldspuit, zo’n 20 meter lange sproeiarm waarmee boeren pesticiden spuiten, kan ombouwen tot een hulpmiddel waarmee ik hele grote muurschilderingen zou kunnen maken. In februari 2023 krijg ik mijn eerste museale show in het Noordbrabants Museum. Ik hoop dat ik die veldspuit daar kan inzetten.’
Dit artikel staat in kM 123 . Wil je meer lezen over schilderkunts? Abonneer dan nu via deze link