Tijdens de Kunstenaars Maand lichten we bijzonder werk uit, waaronder het werk van David Bade: Ins Blaue.
Arme of niet edele materialen werden het genoemd toen David Bade in 1994 een zaal van het Stedelijk Museum Amsterdam vulde met assemblage sculpturen, nogal dicht op elkaar geplaatst of gestoken in een paar kubieke meter rivierklei. In combinatie met zijn tekeningen (winnaar Prix de Rome 1993) werden het alras meer zaal vullende efemere installaties.
Later, zoals een beeldhouwer betaamd, kwam de openbare ruimte ook aan bod en moest Bade zoeken naar bestendigheid en een passende vertaling van de beeldtaal die hij ontwikkelde. Weinig kunstenaars waren toen bezig met milieubewuste “groene” keuzes, ook Bade niet al te zeer. Ofschoon hij wel altijd afval gebruikte en nog steeds doet en zijn eigen werken opnieuw recyclet. En deze werkwijze ook verder ontwikkelde en deelde in grote sociale -inclusieve – installaties en community projecten.
Hij zocht naar werkwijzen waarmee hij zijn volle brein en bizar rijke verbeeldingsvermogen kon omzetten in stabilisatie. Met de mogelijkheid om vlak voor het definitief plaatsen van de beelden te blijven schuiven en wijzigen, of met name, toe te voegen.
Polyester bleek een middel, maar vanaf 2006 werkt hij al met Polyurea coatings, die dichter bij de originele vormen en het handschrift van zijn beelden blijft.
Het voorbeeld hierbij is het beeld “Ins Blaue”, 2012. Gemaakt voor het popfestival Lowlands en uiteindelijk door Museum de Fundatie en de provincie Overijssel aangeschaft voor de beeldentuin van Kasteel het Nijenhuis in Heino.
“Ins Blaue” verwijst naar het onbekende, het risico, het toeval durven toe te laten.
Afgelopen jaar verscheen het beeld wederom bij Lowlands. Allerhande materialen, inclusief een kampeertent, surfplanken en dixi toiletten, zijn aan deze bijna 15 meter hoge constructie gevormd tot een ‘wachter’.
Op de hoogte blijven van David zijn werk? Lees hier David zijn blog of volg hem op Instagram: @david_bade_artist.